Περιγραφή

Συνοδεύει τὴν Ὀδύσσεια – Τὸ κοσμικὸ ταξίδι τῆς ψυχῆς, περιλαμβάνοντας 108 Σχόλια, τὰ ὁποῖα ὡστόσο μποροῦν νὰ διαβαστοῦν ἀποσπασματικά, καθὼς ἀναλύουν αὐτοτελὴ ζητήματα. Συνδυάζει τὶς κωδικὲς ἔννοιες τοῦ Ὁμήρου μὲ αὐτὲς τοῦ Ὀρφέα, τοῦ Πυθαγόρα, τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Ἀριστοτέλη, τοῦ Πρόκλου καὶ ἄλλων φιλοσόφων, ἀποδεικνύοντας τὴν ἐνιαία Ἑλληνικὴ κοσμοθέαση.

Κάποια χαρακτηριστικὰ Σχόλια εἶναι:

► Σελήνη – Κορικὴ σειρά – Ναυσικᾶ

► Αἰθὴρ καὶ κηρύκειο

► Τὰ τέσσερα στοιχεῖα καὶ οἱ αἰσθήσεις

► Ἧπαρ

► Τὸ Πυθαγόρειο θεώρημα καὶ ἡ ψυχή

► Εἱμαρμένη

► Ἐρινύες καὶ Εὐμενίδες

► Συνομιλία Διός – Ποσειδῶνος

► Ἔρως – Μέγας δαίμων

► Νύξ καὶ Ἀδράστεια

► Μυριετής περίοδος τῶν ψυχῶν

► Μαίρα καὶ Σείριος

Περιγραφή

Βαθειὰ μυητικὸ ἔργο στὸ ὁποῖο ἀποκωδικοποιεῖται ὅλη ἡ συναυλία ποὺ δόθηκε στὸ Ἡρώδειο τὸ 1994 τῶν Προσανατολισμῶν τοῦ Ἐλύτη σὲ μελοποίηση Ἠλία Ἀνδριόπουλου, καθὼς καὶ τὰ τραγούδια Ἕνα τὸ χελιδόνι καὶ Κάτω στῆς μαργαρίτας τ’ ἀλωνάκι.

Καταδεικνύεται ἡ σύνδεση τοῦ νομπελίστα ποιητή μας μὲ τὸν Θεολόγο Ὀρφέα καὶ δίνονται μὲ τρόπο εὔληπτο σημαντικὲς ἔννοιες τοῦ Ὀρφισμοῦ, ὅπως οἱ Ὧρες, ἡ Νύκτα καὶ ὁ Ὕπνος.

Ὁ Ὀρφισμὸς εἶναι ὁ Ἑλληνικὸς τρόπος θέασης καὶ ἀποτύπωσης τῆς Συμπαντικῆς Ἀλήθειας καὶ τοῦ ρόλου τοὺ ἀνθρώπου στὴν Δημιουργία. Ἡ Ἑλληνικὴ αὐτὴ κοσμοαντίληψη εἶναι ἐνιαία στὸν Πυθαγόρα, τὸν Ὅμηρο, τὸν Πλάτωνα, τοὺς Νεοπλατωνικοὺς καὶ φτάνει ἀνόθευτη μέχρι τὴν σημερινὴ Ἑλληνικὴ ποίηση, μέσα ἀπὸ τὸ ἔργο τῶν μεγάλων σύγχρονων μυστῶν της, ὅπως ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης κι ὁ Ἄγγελος Σικελιανός.

Τὸ ἐργαλεῖο τους ὁ Ἕλλην Λόγος, ὁ ὁποῖος κρύβει Ἑρμη-τικὰ μυστηριακὴ γνώση μέσα σὲ λέξεις κλειδιά, ποὺ κωδικοποιοῦν τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἑλληνικῆς διανόησης. Στὸ βιβλίο αὐτό, ἀνιχνεύοντας ποιήματα ἀπὸ ἔργα τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη (Προσανατολισμοί, Ἄξιον Ἐστὶ καὶ Ἥλιος ὁ Πρῶτος), καταδεικνύεται ἡ σύνδεση τοῦ νομπελίστα ποιητή μας μὲ τὸν Θεολόγο Ὀρφέα καὶ δίνονται μὲ τρόπο εὔληπτο σημαντικὲς ἔννοιες τοῦ Ὀρφισμοῦ.

Ὁ Ἐλύτης γίνεται ἕνας Ὀρφεοτελεστής. Κάθε στίχος του, κάθε λέξη ἀποτυπώνει τὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς ἐνδοστροφῆς τῆς ψυχῆς, ποὺ συμβαίνει ὅταν ἀνοίγει ἡ ἐσωτερική της ὄραση, τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς, κι αὐτὴ ἀναμιμνήσκεται αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ στὰ αἰθερικὰ πεδία πρὶν τὴν ἐνσάρκωσή της. Μέσα ἀπὸ τὴν μυστηριακὴ ποίηση ἑνὸς σύγχρονου Ὀδυσσέα ζωντανεύουν οἱ μνῆμες τῶν νοητῶν πεδίων, «τὴν ἀφρούρητη νυχτιὰ πήρανε θύμησες»!

Περιγραφή

Ἀναλύονται δώδεκα μελoποιημένα ποιήματα τοῦ Ἐλύτη καὶ καταδεικνύεται ὅτι ἐκφράζουν τοὺς ἴδιους κώδικες μὲ τὴν Ὀδύσσεια, ποὺ ἀφοροῦν τὴν κοσμικὴ ἐκθεωτικὴ πορεία τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία περνάει ἀπὸ τὴν κάθαρση τοῦ συναισθήματος. Ἡ ἑρμηνεία τῶν κωδικῶν τους λέξεων γίνεται κατὰ βάση ἐτυμολογικά.

Ἄλλωστε, εἶναι γνωστὴ ἡ ἐμβληματικὴ ρήση τοῦ νομπελίστα ποιητή μας: «Μόνη ἔγνοια μου ἡ γλῶσσα στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου».

Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνας μεγάλος ποιητὴς ποὺ λάμπρυνε τὴν σύγχρονη Ἑλληνικὴ Ποίηση μὲ τὸ βραβεῖο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ἀλλὰ πρωτίστως ἕνας σύγχρονος μύστης καὶ ἐκφραστὴς τῆς Ὀρφικοπυθαγόρειας – Πλατωνικῆς – Ὁμηρικῆς Ἑλληνικῆς Παράδοσης, ἀποδεικνύοντας τὴν ἀδιάσπαστη συνέχεια τοῦ Ἓλληνος Λόγου στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων. Ὁ ἴδιος εἶχε δηλώσει σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα Τὰ Νέα: «Ἐγὼ δὲν ξέρω νὰ ὑπάρχει παρὰ μία γλῶσσα, ἡ ἐνιαία γλῶσσα, ἡ Ἑλληνική, ὅπως ἐξελίχθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχαία, ποὺ ἔφτασε νὰ εἶναι τὸ μεγάλο καμάρι μας καὶ τὸ μεγάλο μας στήριγμα».

Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα δὲν εἶναι μία κοινὴ ἀνθρώπινη γλῶσσα, εἶναι θεϊκή, δομημένη τόσο τέλεια ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι προϊὸν ἀνθρώπινου ἐγκεφάλου. Αὐτὴ εἶναι ὁ χρυσὸς κρίκος ποὺ δένει τὸν σύγχρονο Ὀδυσσέα μας, τὸν μεμυημένο ποιητή μας, μὲ τὸν Ὅμηρο, τὸν στιλοβάτη τῆς φυλῆς. Κι εἶναι αὐτὴ ποὺ χρησιμοποίησε γιὰ νὰ ἐκφράσει κωδικὰ τὶς ὕψιστες ἀλήθειες ποὺ περιέχονται ἑρμητικὰ κλεισμένες στὸ ἔργο τοῦ Ὁμήρου, τοῦ λατρεμένου τῶν Μουσῶν. Γι’ αὐτὸ ἀπερίφραστα δηλώνει:

«Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου».

Στὸ παρὸν πόνημα ἑρμηνεύονται δώδεκα μελοποιημένα ποιήματα καὶ τραγούδια τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη μὲ βάση τὴν ἐτυμολογικὴ ἀνάλυση τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιεῖ καὶ ἀποδεικνύεται ὅτι πρόκειται γιὰ τὶς ἴδιες κωδικὲς ἀλήθειες, ποὺ ἀποτυπώνει ὁ Ὅμηρος στὰ Ἔπη του καὶ ἀφοροῦν τὴν κοσμικὴ ἐκθεωτικὴ πορεία τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία περνάει ἀπὸ τὴν κάθαρση τοῦ συναισθήματος.