Διόνυσος – Ὁ Θεὸς κι ὁ Ἄνθρωπος

Περιγραφή

Ὁ Διόνυσος εἶναι ὁ πιὸ κοντινὸς Θεὸς στὸν ἄνθρωπο, ἀφοῦ εἶναι καὶ χθόνιος καὶ Ὀλύμπιος. Γι’ αὐτὸ λατρεύτηκε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πιο πολὺ ἀπ’ ὅλους, ἐξ οὗ καὶ ὁ μεγάλος ἀριθμὸς τῶν Διονυσιακῶν ἑορτῶν.

Τὰ θέματα ποὺ θίγει τὸ βιβλίο εἶναι:

► Γιατί ὑπάρχουν τρεῖς γεννήσεις τοῦ Διονύσου, ἀπὸ τὴν Περσεφόνη, τὴν Σεμέλη καὶ τὸν Δία Σαββάζιο;

► Ποιός εἶναι ὁ Διόνυσος Ζαγρεύς, ὁ Βάκχος καὶ ὁ Ἴακχος;

► Ἀνάλυση τῆς ἀκολουθίας τοῦ Διονύσου Σάτυροι – Σειληνοί – Μαινάδες καὶ ἡ ἑρμηνεία τους σὲ ψυχικὸ ἐπίπεδο.

► Ἀποκωδικοποίηση τῶν μύθων τῶν σχετικῶν μὲ τὸν Διόνυσο (Ἀριάδνη, Ἀμυμώνη, Μαρσύας, Ἄδωνις, Ἠριγόνη, Ἰκάριος).

► Παίγνια τοῦ Διονύσου.

► Σύμβολα τοῦ Διονύσου (ἄμπελος, οἶνος, κισσός, θύρσος, κάνθαρος).

► Μεταμορφώσεις τοῦ Διονύσου.

► Φιλοσοφικὴ ἑρμηνεία τῆς Ἀρχῆς ἀπροσδιοριστίας τοῦ Heisenberg καὶ τῆς δημιουργίας φωτονίου.

► Ἑρμηνεία 15 Ὀρφικῶν Ὕμνων σχετικῶν μὲ τὸν Διόνυσο μὲ ἐτυμολογικὴ ἀνάλυση τῶν κωδικῶν κάθε λέξης καὶ στίχου καὶ περιφραστικὴ ἀπόδοση στὴν νεοελληνικὴ γλῶσσα.

► Διονυσιακὲς ἑορτές.

Διόνυσος, ὁ Θεὸς ποὺ ἐπιστατεῖ τὴν ὅλη ἐξελικτικὴ πορεία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν πορεία ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο στὸν Θεό, τὴν ἀνάδειξη τῆς θείας του φύσης μέσα ἀπὸ τὴν ὑπέρβαση τῆς σωματικῆς του φύσης. Εἶναι ὁ πιὸ κοντινός μας Θεός, χθόνιος ὡς Ζαγρεύς καὶ Ὀλύμπιος ὡς Ἴακχος, Λύσιος Διόνυσος ἢ Ἐλευθερεύς, ποὺ λατρεύτηκε ὅσο κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες.

Ἡ βαθειὰ ἐννόηση τοῦ Διονύσου μᾶς δίνει τὸ κλειδὶ τῆς κατανόησης τοῦ μυστηρίου τῆς ἴδιας μας τῆς ὕπαρξης καὶ τοῦ σκοποῦ τῆς ἐνσάρκωσής μας, εἶναι ἡ ὕψιστη Θεολογία, ἀφοῦ ὁ Διόνυσος εἶναι «ἔφορος ζωῆς καὶ θανάτου» (Ὀλυμπιόδωρος, Σχόλια εἰς τὸν Πλάτωνος Φαίδωνα, 6.13.2) καί, κατὰ τὸν Εὐριπίδη, ταυτίζεται τόσο μὲ τὸν Δία ὅσο καὶ μὲ τὸν Ἄδη: «Ζεὺς εἴτ’ Ἀίδης ὀνομαζόμενος».

Στὸ βιβλίο αὐτὸ γίνεται ἀποσυμβολισμὸς τῶν μύθων τῶν γεννήσεων τοῦ Διονύσου καὶ ὅλων τῶν μύθων τῶν σχετικῶν μὲ τὸν Θεό, ὅπως τοῦ Ἀδώνιδος, ἀναλύονται οἱ Ὀρφικὲς ἔννοιες Φάνης, Μῆτις, Ἠρικεπαῖος, Ἔρως, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ μεταμορφώσεις Πρωτέως καὶ Διονύσου. Ἐπιπλέον, δίδεται ἑρμηνεία τῶν παιγνίων τοῦ Διονύσου, τῶν ἱερῶν του συμβόλων καὶ τῆς ἀκολουθίας του, Σατύρων, Σειληνῶν καὶ Μαινάδων. Τέλος, παρουσιάζονται δεκαπέντε Ὀρφικοὶ Ὕμνοι σχετικοὶ μὲ τὸν Διόνυσο καὶ ἡ ἐλεύθερη ἀπόδοσή τους, μὲ λέξη πρὸς λέξη ἐτυμολογικὴ ἀνάλυση καὶ πολλά τους σημεῖα ἑρμηνεύονται μὲ βάση τὶς ἔννοιες τῶν Πυθαγορείων ἀριθμῶν ἀλλὰ καὶ τῆς σύγχρονης Κβαντομηχανικῆς.

Ἡ ὅλη πορεία τῆς ψυχῆς στὴν ὕλη καὶ ἡ ἐπιστροφή της στὴν κοσμική της πατρίδα, τὸ Ἀγαθόν, συμβολίζεται μυστηριακὰ μὲ τὰ δάκρυα τῶν Θεῶν στὴν φάση τῆς γένεσης καὶ τὸ γέλιο τῶν Θεῶν στὸ στάδιο τῆς πνευματικῆς ἀναγέννησης, τῆς θέωσης τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως μᾶς παραδίδει ὁ Πρόκλος (Σχόλια εἰς τὴν Πλάτωνος Πολιτείαν, 1.128.8-10):

«δάκρυα μὲν σέθεν ἐστὶ πολυτλήτων γένος ἀνδρῶν,

μειδήσας δὲ θεῶν ἱερὸν γένος ἐβλάστησας»

«δάκρυα δικά σου εἶναι τὸ γένος τῶν πολύμοχθων ἀνθρώπων,

ἐνῷ γελῶντας δημιούργησες τὸ ἱερὸν γένος τῶν θεῶν».

Εἴμαστε τὰ δάκρυά σου, Διόνυσε!