Κρατύλος – Ὁ διασυμπαντικὸς λόγος τῶν Ἑλλήνων (2 ΤΟΜΟΙ)

Περιγραφή

Ἡ παροῦσα ἔκδοση περιλαμβάνει δύο τόμους. Τὸ ὅλο ἔργο ἔχει χωριστεῖ σὲ 47 Κεφάλαια ἀνάλογα μὲ τὸ θέμα ποὺ ἀναλύεται στὸν διάλογο. Σημειωτέον ὅτι ἔχουν συμπεριληφθεῖ τὰ Σχόλια τοῦ Πρόκλου στὸν Πλατωνικὸ Κρατύλο μὲ ἰδιαίτερη ἐπεξηγηματικὴ ἀνάλυση τῆς συγγραφέως. Συγκεκριμένα τὸ ἔργο ἔχει χωριστεῖ ὡς ἑξῆς:

Ὁ Τόμος Α΄ περιλαμβάνει Εἰσαγωγή, Διαίρεση τοῦ διαλόγου σὲ Ἑνότητες – Μέρη – Κεφάλαια, Περιλήψεις Μερῶν καὶ Κεφαλαίων, Ἀρχαῖο Κείμενο καὶ Ἀπόδοση τῶν Κεφαλαίων 1-23 καὶ τὰ Σχόλια 1-162, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σὲ αὐτά. Τὰ θέματα ποὺ ἀναλύονται ἀφοροῦν κατὰ κύριο λόγο τὴν δομὴ τῆς ψυχῆς, τὶς τάξεις τῶν Δαιμόνων καὶ τοὺς Θεούς.

Ὁ Τόμος Β΄ περιλαμβάνει τὸ ὑπόλοιπο Ἀρχαῖο Κείμενο καὶ τὴν Ἀπόδοση τῶν Κεφαλαίων 24-47, καθὼς καὶ τὰ ἀντίστοιχα Σχόλια 163-360. Ἡ βασική του θεματολογία εἶναι σχετικὴ μὲ τὸ σχέδιο δημιουργίας τῆς Γλώσσας καὶ τὴν δυναμικὴ τῶν γραμμάτων, τὴν ἀνάλυση θετικῶν καὶ ἀρνητικῶν ἐννοιῶν καὶ τὴν ἀνάδειξη πρωτίστως τῶν Μαθηματικῶν καὶ δευτερευόντως τῆς Γλώσσας ὡς διασυμπαντικοῦ κώδικα τοῦ θείου σχεδίου.

Στὸ τέλος τοῦ Τόμου Β΄ παρατίθενται τρία Ἐτυμολογικὰ Λεξικά. Τὸ πρῶτο περιλαμβάνει 165 Ἐτυμολογίες τοῦ Σωκράτη ἀπὸ τὸν Κρατύλο, τὸ δεύτερο 66 Ἐτυμολογίες ἄλλων Ἀρχαίων Συγγραφέων καὶ τὸ τρίτο 96 Ἐτυμολογίες τῆς Συγγραφέως, ποὺ ἔχουν προκύψει συμπερασματικὰ ἀπὸ τὴν ἀνάλυση τοῦ κειμένου τοῦ διαλόγου.

Ἡ σημαντικότητα τοῦ Κρατύλου εἶναι πολὺ μεγάλη, καθὼς παρουσιάζει τὸ σχέδιο κατασκευῆς τῆς θείας Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕναν διασυμπαντικὸ κώδικα, ποὺ ἔχει ἑρμητικὰ κλεισμένη μέσα του ὅλη τὴν Ἀλήθεια. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἐμβληματικὴ ρήση τοῦ Κικέρωνα:

«Εἰ θεοὶ διαλέγονται,

τὴν τῶν Ἑλλήνων γλώττη χρῶνται.»

(Κικέρων Ρωμαῖος ρήτορας καὶ πολιτικός 106-43 π.Χ.)

«Ἐὰν οἱ Θεοὶ μιλάνε μεταξύ τους,

χρησιμοποιοῦν τὴν γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων.»

Ὁ Κρατύλος ἢ Περὶ Ὀνομάτων Ὀρθότητος εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Πλάτωνος ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὸ θέμα τῆς κατασκευῆς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ τὸ πρῶτο ἔργο τῆς παγκόσμιας γραμματείας περὶ ἐτυμολογίας.

Τίθενται τὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:

• Ποιός εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Κρατύλου;
  •Τί λέει ὁ Σωκράτης γιὰ τὴν καταγωγὴ τῆς Γλώσσας;
  •Ὑπάρχουν, τελικά, κανόνες ποὺ ἀκολουθοῦνται στὴν δημιουργία τῶν ὀνομάτων καὶ ποιοί εἶναι αὐτοί;
  •Ποιά ὀνόματα θεωροῦνται ὀρθά;
  •Παίρνουμε κάποια γνώση γιὰ τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀνάλυση τῶν ὀρθῶν ὀνομάτων;
  •Σὲ τί, ἐν τέλει, χρησιμεύει ἡ ἐτυμολογία;
  •Ποῦ πρέπει νὰ ἀναζητοῦμε τὴν γνώση;

Γιὰ τὴν πηγὴ τῆς γνώσης ὁ Σωκράτης στὸν Κρατύλο δίνει σαφὴ ἀπάντηση ὅτι βρίσκεται στὰ ἴδια τὰ πράγματα καὶ ὄχι στὰ ὀνόματα, ποὺ ἀποτελοῦν εἰκόνες τῆς οὐσίας τους. Κι ἡ οὐσία αὐτὴ καθαυτὴ περιγράφεται μὲ τὸν ἀριθμό, ὅπως ἔλεγε κι ὁ Πυθαγόρας, ὁπότε βρίσκεται στὶς θετικὲς ἐπιστῆμες, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ Μαθηματικά, γιατὶ αὐτὰ σὲ ὁδηγοῦν στὸ «μαθεῖν», ποὺ σημαίνει βαθειὰ κατανόηση τῶν πραγμάτων. Γι’ αὐτὸ ἐν κατακλεῖδι:

ΚΡΑΤΥΛΟΣ = ΥΜΝΟΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ